Bitwa nad rzeką Minato

Bitwa nad rzeką Minato
	Wojny okresu Nanboku-chō; 1336–1392
Czas	5 lipca 1336
Miejsce	w pobliżu rzeki Minato (ówczesna prowincja Settsu, ob. prefektura Hyōgo
Terytorium	Japonia
Wynik	zwycięstwo wojsk Ashikagi
Strony konfliktu
rebelianci (Takauji Ashikaga)	wojska cesarskie (Masashige Kusunoki)
Dowódcy
Takauji Ashikaga	Masashige Kusunoki
Siły
35 000	17 000
Straty
nieznane	wysokie (rozbicie armii)
	Położenie na mapie Japonii miejsce bitwy
	34°40′47,9″N 135°09′57,1″E/34,679972 135,165861

Bitwa nad rzeką Minato (jap. 湊川の戦い Minato-gawa no tatakai) – starcie zbrojne, które miało miejsce w ówczesnej prowincji Settsu (ob. dzielnica Hyōgo w Kobe, w prefekturze Hyōgo) w dniu 5 lipca 1336 roku w trakcie wojen okresu Nanboku-chō (1336–1392), w Japonii. Była to decydująca bitwa w trakcie rebelii Takaujiego Ashikagi przeciwko cesarzowi Go-Daigo.

Opis

Dowódcy wojsk cesarskich Masashige Kusunoki oraz Yoshisada Nitta zamierzali przejść wraz ze swoimi wojskami przez pasmo gór Kongō i zająć stolicę Kioto. Cesarz i większość jego dworzan odrzucili jednak ten plan. W ten sposób podlegli cesarzowi samuraje zmuszeni byli do respektowania decyzji cesarskich i walki pod jego rozkazami.

Do bitwy doszło w dniu 5 lipca 1366 roku. Naprzeciw 35 tys. wojowników Ashikagi stanęło około 17 tys. żołnierzy wojsk cesarskich. Armia cesarska podzielona była na dwie części. Jedna z nich tuż po nadejściu wycofała się z pola bitwy, obawiając się okrążenia, a tym samym zostawiając Kusunokiego wobec silniejszego liczebnie przeciwnika. Rebelianci uderzyli na samurajów Kusunokiego z dwóch stron. Żołnierze cesarscy bronili się zaciekle, nie mieli jednak wielkich szans w starciu z przeważającymi siłami wroga. Do wieczora cała armia Kusunokiego została rozbita, a on sam ciężko ranny. Dopiero wówczas zawróciły wojska Nitty, było już jednak po walce. Ranny Kusunoki, wraz ze swoim bratem Masaue, wycofał się do pobliskiej zagrody chłopskiej, gdzie popełnił seppuku.

Po latach historię tego konfliktu – od wstąpienia na tron cesarza Go-Daigo (1318) do czasów cesarza Go-Murakamiego (1367) – spisano w czterdziestu księgach eposu Taiheiki (Kronika wielkiego pokoju)^[1].